Het vingerhoedskruid is een honingplant dat druk bezocht wordt door bijen en hommels. Digitalis komt van latijnse ‘digitus’ = vinger, dit verwijst naar de vingerhoedvorm van de bloemen. Het vingerhoedskruid is één van de giftigste planten uit onze flora en is zeer gevaarlijk voor kinderen. De bloemen van het vingerhoedskruid mag je niet aan de mond brengen.
Kenmerken
De stengels van vingerhoedskruid zijn rechtop, onvertakt, grijsvillig.
De bladeren zijn onderaan in een rozet, gesteeld en tot 30cm lang en naar boven toe verspreid, zittend en kleiner, eirond tot eirond-lancetvormig, gekarteld, onderaan grijharig.
De bloemen in een lange , spitse, éénzijdige tros en 30-50mm lang.
De kroon klokvormig met 5 slippen, van buiten kaal, binnen harig, overhangend en 4 meeldraden.
Tweelokkige doosvrucht met zeer veel zaden (tot 1miljoen per plant)
Standplaats
De standplaats van is in bossen, kapvlakten en ruderale plaatsen. Het vingerhoedskruid treft men vaak aan in gezelschap met dennen en vooral in de ardennen.
Bodem
Het vingerhoedskruid heeft een voorkeur voor stikstofrijke, zandige gronden en soms in rotsspleten. Het vingerhoedskruid schuwt kalkhoudende grond.
Volksnamen
Huiskens, judasbeurs, paaskaars, paffers, pijpekop, topmutsen
