Zevenstippelig lieveheersbeestje

0 (0)

H et 5-8 mm grote zevenstippelig lieveheersbeestje is gemakkelijk te herkennen aan de zeven zwarte stippen op felrode dekschilden.

Verspreidingsgebied

Deze lieveheersbeestjes zijn in heel Europa algemeen aanwezig. Het Zevenstippelig lieveheersbeestje is bijna overal te vinden waar ook blad- en schildluizen zijn, in bossen, op akkers, in parken en tuinen, en zelfs in bloembakken.

Levenswijze

De kevertjes, die overdag actief zijn, eten voornamelijk bladluizen, daarnaast ook schildluizen en andere kleine insecten. Om te overwinteren trekken ze zich terug in grote groepen in spleten van boomschors, bosjes gras en onder mos of stenen. In het voorjaar leggen de bevruchte wijfjes hun eitjes. Vaak ontwikkelt zich in de loop van de zomer nog een tweede generatie.

Ontwikkeling

De zeer beweeglijke larven hebben een zachte huid met kenmerkende doornachtige uitsteeksels en gele vlekken op een blauwgrijze ondergrond. Net als de volwassen kevers eten ze voornamelijk blad- en schildluizen. Voor de verpopping hechten ze zich met het achterlijf vast aan een blad of plantenstengel.

Bijzonderheden

Bij verstoring laat het lieveheersbeestje zich op de grond vallen en doet alsof het dood is. Ze trekken dan hun poten en antennen in en blijven doodstil liggen. Als het zich ernstig bedreigd voelt, scheidt het een gele bloedvloeistof uit verschillende lichaamsopeningen af, die giftig is en bitter smaakt. Grotere roofinsecten en veel vogels laten zich hierdoor echter niet schrikken en eten het kevertje rustig op.

Herkenbaarheid

Het zevenstippelige lieveheersbeestje is duidelijk te herkennen aan de zeven zwarte stippen op de felrode dekschilden.Een enkele larve van het zevenstippelige lieveheersbeestje kan tot de verpopping meer dan 600 bladluizen wegwerken.>